Türkiye BM Çalışanları Yoksulluk Sınırı Altında Maaş Alıyor!
Çalışanlar, diğer ülkelerdeki BM çalışanlarına kıyasla daha az maaş aldıklarını ve yol, yemek gibi ek masraflarını karşılayamadıklarını da söylüyor.
Türkiye Birleşmiş Milletler (BM) çalışanları, düşük maaş ve kötü çalışma koşulları nedeniyle yoksulluk sınırının altında yaşadıklarını ve emeklerinin karşılığını alamadıklarını söylüyor.
Gazete Duvar'da yer alan habere göre, uzun süredir BM'de çalışan bir işçi, son zamdan sonra maaşlarının yüzde 4 arttığını ve birçok çalışan için bunun bin dolar civarında bir maaşa denk geldiğini belirtiyor. Bu maaşın yoksulluk sınırının altında olduğunu ve 4 kişilik bir ailenin açlık sınırının 53 bin lirayı aştığı bir ortamda BM çalışanlarının bu sınırın altında maaş alıyor olmasının imkansız göründüğünü vurgulayan işçi, "Maalesef her şey dışarıdan göründüğü gibi değil" diyor.
Çalışanlar, diğer ülkelerdeki BM çalışanlarına kıyasla daha az maaş aldıklarını ve yol, yemek gibi ek masraflarını karşılayamadıklarını da söylüyor. Özel sağlık sigortası dışında herhangi bir yan hakka sahip olmadıklarını ve seslerini duyuracak yetkili bulamadıklarını ifade eden işçiler, 1 Mayıs'ta BM çalışanlarının da yaşadıklarının duyulmasını ve yetkililerin en kısa sürede bu sorunu çözmesini istiyor.
Bir başka BM çalışanı ise, "İnanılmaz bir sömürüyle karşı karşıyayız" diyor ve Türkiye Cumhuriyeti kanunlarına göre şu an işsiz göründüğünü çünkü BM sigortası olmadığını ve herhangi bir tazminat veya emeklilik hakkı bulunmadığını söylüyor.
Konuyla ilgili BM Türkiye Ofisi'nden herhangi bir açıklama gelmedi.
3 Yıl Önce Grev Kararı Alınmıştı
BM'nin Türkiye'deki çalışanları, 3 yıl önce çalışma şartlarının düzeltilmesi ve artan döviz kuru nedeniyle yetersiz kalan maaşların iyileştirilmesi talebiyle grev kararı almıştı. Ancak yetkililerin yaptığı görüşmeler sonrası son anda grev kararından vazgeçildi. Aradan geçen sürede çalışanlar, çalışma şartlarının düzeltilmediğini ve aldıkları maaşların eridiğini söylüyor.
Bu haber, BM'de çalışan personelin yaşadığı sıkıntıları ve maaş eşitsizliğini gözler önüne seriyor. Yetkililerin bu konudaki sessizliği ve çalışanların hak arayışındaki yalnızlığı dikkat çekici.
