“Günahın, günahkâr yanında büyük oluşu, günahkârın, onu büyük görüp ondan korkmasıdır. Böyle olunca da o günah, Allâh (c.c.) katında en küçük günâh olur. Ama günahkârın gözünde küçük duran bir günah, Allâh (c.c.) katında günahların en büyüğüdür. Hâsılı, o günahkâr kimse, bu günâhı küçük saydığı için, işlemeğe devâm eder. Bu mevzûuda Ashâb-ı Kirâm (r.a.e.)’den bazıları şöyle der:

<br />

“Isrârla yapılan günah, küçük kalmaz; istiğfârla da büyük günâh kalmaz.”

<br />

Bu mevzûuda Avâm bin Haşveb (k.s.) şöyle demiştir:

<br />

“Günâhtan sonra yapılan dört şey vardır ki kötülük bakımından günahdan daha çirkindir.

<br />

Bunlar da şunlardır: 1. Günâhı küçümsemek, 2. Yaptığı günâhla övünmek, 3. Yaptığı günaha sevinip bunu herkese anlatmak, 4. Günâhta ısrar etmek.”

<br />

Bazı büyük zâtlar şöyle demişlerdir:

<br />

“Günahlardan sakın; günahlardan herbiri, bir kötülüktür. Onun kötülüğü, bir mancınığa konulup itâat duvarına atılır ve o da duvarı yıkar. Yıkılan duvardan nefsânî rüzgâr girer ki bu da, maarifet kandilini söndürür.”

<br />

Bazı hakîm zâtlara şöyle soruldu ki:

<br />

“- Nedir bu hâlimiz? İlmi dinliyoruz da ondan niçin fâidelenemiyoruz?” cevâben denildi ki:

<br />

“- Şu beş kötü hâlden dolayı böyle oluyorsunuz:

<br />

Allâh (c.c.)’nun, size ihsân eylediği ni’metlere şükretmiyorsunuz, 2. Günâh işlediğinizde istiğfâr etmiyorsunuz, 3. Bildiğiniz ilminizle amel etmiyorsunuz, 4. İyilerle arkadaşlık ediyorsunuz; ama onlara tâbi olmuyorsunuz, 5. Ölülerinizi gömüyorsunuz da onlardan ibret almıyorsunuz.”<br />

<br type="_moz" />

(Fakîh Ebû'l-Leys Semerkandî, Tenbîhü'l-Gâfilîn, s. 421 - 423)

25 Zilhicce 1437, Mevlâna Takvimi <br />

<br />

<a href="http://arsiv.mevlanatakvimi.com/">mevlanatakvimi.com</a>