Toplu sözleşme masasından, kamu çalışanlarının ya da memurların, büyük bir beklenti ve merak içinde beklediği zam teklifi geldi. Geldi gelmesine; ama zam teklifine karşı kamuoyunda ağızlardan çıkan ilk tepki şu oldu: ‘DAĞ, FARE DOĞURDU...’

‘Fare doğuran’ masada işveren temsilcisi konumunda oturan Sayın Çalışma Bakanımız, hizmet kollarında yetkili olan kamu görevlileri sendikalarını ve masada olan diğer konfederasyonu ‘taraf’ olarak değil, ‘paydaş’ olarak gördüklerini ifade ederek zam teklifini sundu. Buna göre, memura, 2018-2019 yıllarını kapsayacak olan sürede, her 6 aylık dönemler için yüzde 3 oranında zam teklifi sunuldu. İşte, bu yüzde 3’lük zam teklifidir masanın ‘Fare doğuran’ olmasının sebebi.

Ve bu zam teklifine, masaya hazırlıklı gelen ilgili hizmet kollarında yetkili sendika temsilcileri, yanlarında getirmiş oldukları mavi zemin üzerine yazılı ‘bu teklife kapalıyız’ yazısı ile bilmukabelede bulundu. Ayrıca, kamu görevlilerini toplu sözleşme masasında temsil yetkisine sahip olan Sayın YALÇIN, arkadaşlarıyla ifa ettiği bu yazılı eylemleri sırasında, eski Türkiye’de kullanılan hesap makinasına göndermede bulundu, bu hesap makinasına göre yapılmış zam teklifini makul ve makbul bir teklif olarak değerlendirmediklerini dile getirdi.

Hepinizin bildiği üzere önceki toplu sözleşme masası, topluca ayağa kalkma eylemi ile hala hafızalarımızda. Bu toplu sözleşme masası ise topluca yazı kaldırma eylemi ile hafızalarımıza çoktan yazıldı bile.

Toplu sözleşme masaları, adına uyumlu ve yaraşır şekilde toplu eylemlerin yapıldığı bir sahneye dönüşmüş durumda. Yalnız, masadaki bu toplu eylemlerin, kamu görevlilerinden edindiğim izlenime ve ifa edilen bu eylemselliğe ilişkin kamu görevlilerince sosyal medya üzerinde yapılan yorumlara göre o an, yani spontane (kendiliğinden/doğaçlama/irticalen) geliştiğini düşünenlerin ve bu eylemlerin eylemselliğine inananların sayısı çok az. Yani, anlaşılan şudur ki, kamu görevlileri hizmet kollarında yetkili sendikaların toplu sözleşme masasındaki daha önce ifa edilen topluca ayağa kalkma ve şu anda da yazı kaldırma ile ifade edilen eylemselliği, kamu görevlileri nezdinde inandırıcı, etkili ve anlamlı görülmemektedir. Sayın YALÇIN ve arkadaşları bunun üzerinde düşünmelidir. Çünkü yeni Türkiye’de, memurlar, kendi haklarını koruyan ve ekonomik refahlarını düşünen etkinliğe ve etkili gerçek güce sahip bir yetkili sendikayı hayal etmektedir. Siz, nasıl ki eski Türkiye’nin hesap makinasına göre zam teklifi sunulduğunu düşünüyorsanız, memurlar da bu zam teklifinin, eski Türkiye’de yapılan sendikacılığın esintisinden esinlenilerek ve güç alınarak ortaya çıktığını düşünmektedir. O da, sosyal alanlarda ASLAN kesilen, masada ise KAĞITTAN olduğunu düşündüren bir sendikacılıktır... Malum, sıfatı sarı sendikacılıktır ve eski bir tabirdir...

BİR SENDİKA, GÜCÜNÜ KAĞITTA YAZILI SAYIDAN ALMAZ, BİR SENDİKA GÜCÜNÜ ETKİNLİĞİNDEN VE ETKİLİ GERÇEK GÜCÜNDEN ALIR. ETKİNLİK VE ETKİLİ GERÇEK GÜÇ İSE TUTTUĞUNU KOPARABİLME BECERİSİ VE POTANSİYELİNİ MEYDANLARA/ORTAYA KOYABİLMESİ İLE KENDİSİNİ GÖSTERİR...

Evet, bu zam teklifi sonrası görülüyor ki, Memur-Sen talep ettiği teklifi alamamıştır... Hükümet kanadından ise alacağına dair bir işaret dahi alamamıştır... Bu süreç, hakem heyetinde, hükümetin zam teklifi üzerine konacak çok küçük oransal bir artış ile noktalanacaktır...

Bu arada, Sayın Bakan akabinde konuşarak bilmukabelede bulunan Sayın YALÇIN’dan sonra Sayın KONCUK’un el kaldırarak söz istemesini, Sayın bakanımız görse ya da arkasındakiler onu uyararak gösterseydi, işte o zaman spontane bir görüntü ve söz görecek ve işitecektik, en azından toplu sözleşme masasındaki böyle bir esinti, eski Türkiye’nin hesap makinalarına, adetlerine, tabularına ve kağıttaki üye sayıları ile meşgul olanlara ve ona göre sendikacılık yapanlara bazı dersler sunabilirdi. Ama olmadı, Sayın KONCUK’a, Sayın YALÇIN’dan sonra konuşma fırsatı tanınmayarak fırsat kaçırıldı, sanırım masadaki hiç kimse Sayın KONCUK’un hazırlıksız konuşmasına HAZIR değildi... Ne yazık ki, toplu sözleşme masası ikidir HAZIR (sendika temsilcileri) VE NAZIR (bakan) BİR MASAYA dönüştü... ‘Hazır ve nazır dönüşüm’ çıkarımımız ise masada ikidir yapılan hazırlıklı toplu eylemlerin (ifa edilen toplu ayağa kalkma ve yazılı ifade edilen dövizleri toplu şekilde elle havaya kaldırma) bir çıktısıdır... Masada hazırlıklı geliştiği izlenimi edinilen toplu ayağa kalkma ve toplu bir şekilde bir yazıyı elle kaldırma eylemleri, toplu sözleşme masalarının zam oranı çıktılarına baktıkça havaya gidiyormuş gibi görülüyor... Hatta; masadaki bu eylemlere ‘Berhava eylemler’ diyenler bile var...

Öte yandan, diyebilirim ki, Sayın bakanımızın masadaki sendikalar için ‘taraf’ değil de, ‘paydaş’ hitabını kullanması çok anlamlı ve değerli.

Lakin, toplu sözleşme masasındaki PAYDAŞLARIN, toplu sözleşme masalarında, memurun PAYINA düşeni alamaması ise düşündürücü. Ve memura milli gelirden, ekonomik büyümeden ve refah seviyesinden düşen bu pay, memur için makul/makbul noktada değerli, ve anlamlı değildir.

Sayın bakanımıza ve sendikalara bir kamu çalışanı arkadaşım şöyle sesleniyor:

‘’Sayın bakanım, masadaki sendikalar için iyi niyetinizle ve sendikal sözlüğe göre kullandığınız ‘paydaş’ hitabını şahsen kabul etmiyorum. Ben, masada, ülkenin övünülen ekonomik büyümesine ve refahına paralel olarak, milli gelirden BENİM PAYIMA düşeni alana PAYDAŞ diyorum. Bu nedenle masada PAY ile PAYDAŞ arasında bir uyumsuzluk, tezatlık ve karşıtlık olduğunu görüyorum. Memura önerilen bu pay ve bu paya karşılık havaya verilen göstermelik yazılı eylem ile bazı sendikalar, paydaşlık şanını hak etmiyor. Sayın bakanım, bence karşınızdaki sendikalara paydaş diye değil, yandaş diye hitap edebilirsiniz. Zaten, yandaşlıkları ve yancılıkları ile bazı yerlerde ve alanlarda nam salmış durumdalar. Hepimizin bildiği üzere masada memurun hak ettiği payı alamayan, paydaş olmayı hak etmez.’’ (Bir Memurdan)

Memur arkadaşımızın bu sözlerinden özellikle sendikalar, paylarına düşeni almalılar. Sendikacılık da, tıpkı Sayın Cumhurbaşkanımızın milli iradeyi gözetmesi gibi, kamu görevlilerinin ya da memurun iradesini gözetmekle ve korumakla gerçekten ortaya konabilir. Memur arkadaşımızın bu mesajı, sendikal yapıları rencide etme ya da aşağılama amacı gütmüyor, belli ki gördükleri ve yaşadıkları karşısında çok üzülmüş, incinmiş ve kırılmış, bu bakımdan anlamalıyız. Ayrıca, yalnızca ve yalnızca herkesin şapkasını önüne koyup düşünme vaktinin geldiğini, bizlere düşündürüyor, ilgililere ve yetkililere hatırlatıyor. Zaten, bu niyetle paylaşılmıştır.

Ayrıca, konuya dair ben de şunları düşünüyorum ve sorguluyorum:

Ülkemiz gelişiyor, ülkemiz ekonomik olarak Sayın Cumhurbaşkanımızın ifadesiyle büyüyor, hatta son olarak yüzde 5 büyüdüğümüz söylendi, o zaman büyümeden memura düşen pay neden yerinde sayıyor?

Ülkemiz büyüyor, memur küçülüyor, o zaman kim büyüyor?

Ülkenin büyümesi demek, benim anlamama göre, insanların ekonomik ve refah seviyelerinin yükselmesidir. Eee, burada bir tezatlık, çelişki ve uyumsuzluk yok mu? Büyüme ve refah ile zam oranı neden doğru orantılı değil? Ve, zam oranları neden bu doğru orantılılık ilkesi ile örtüşmüyor? Neden bu ilke ile zam oranları belirlenmiyor?

Nedir bu çelişkinin ve uyumsuzluğun kaynağı? Ülke büyüdükçe, sosyal adaletin ve eşitliğin her alanda yansımalarını görmemiz gerekmez mi? Ve fakirlik-yoksulluk giderek daralıp düşmez mi?

Elbette, bu durum, insanları hesaplanan yoksulluk sınırdan çekip almakla ve kurtarmakla olur, memuru da tabi... Bu da, ancak memurun hak ettiği maaşı/ücreti alması ile gerçekleşebilir, tam da bu noktada zam oranlarının hayati/yaşamsal önemi ve değeri bulunmaktadır...

SON OLARAK, İFADE ETMELİYİM Kİ, ÜLKEMİZİN EKONOMİK BÜYÜMESİNE VE REFAH SEVİYESİNE PARALEL, MİLLİ GELİRİ, SOSYAL ADALET VE EŞİTLİK ÖLÇÜLERİ İÇİNDE PAYLAŞIRSAK, MEMURUN PAYINA DÜŞEN, HER DÖNEM İÇİN ASLA YÜZDE 3 OLAMAZ... PAYLAŞMAK İSE, BİR KİMSEYE PAYINA DÜŞEN HAK EDİŞİ VERMEK İLE OLUR... BİR KİMSENİN PAYINA DÜŞENİ, HAK EDİŞİNİ, O KİMSEYİ TEMSİLEN OTURULAN MASADA ALMAK İSE PAYDAŞLIĞIN SORUMLULUĞUNUN, GÖREVİNİN, ŞANININ, YÜREĞİNİN, GÖSTERGESİNİN VE ÇALIŞANLARIN HAKKININ/EMEĞİNİN BİR GEREĞİ VE ALAMETİDİR...

NOT: HERKES, YALNIZCA KENDİSİNİ BÜYÜTMESİN, BİRLİKTE BÜYÜYELİM... EKONOMİK OLARAK BÜYÜDÜĞÜMÜZÜ, MİLLET OLARAK HİSSEDEBİLELİM... YOKSA, BÜYÜME SOYUT KALIR, ASLA SOMUTLAŞMAZ... BİR MÜDDET SONRA İNSANLAR İÇİN BİR DEĞERİ DE, ANLAMI DA KALMAZ... LAFTA KALIR Kİ, BU DA ESKİ TÜRKİYE’NİN BİRTAKIM HALLERİNİN HORTLAMASIDIR...

Saygılar...

Yusuf SEVİNGEN
KamuAjans.com - Özel Haber