1- Öğrenciyi rahat bırakalım, onlar için yaşamla ilişkili ve ilgili alanlar kuralım. İlgi, yeteneklerini ve meraklarını test etsinler. İyi olduğu alanların kapısından yaşama açılıp yürüyüp gitsinler. Okullar, bu halleriyle çocukları yaşamdan soğutuyor. Okullar, bu halleriyle çocukları bir çiçek gibi yaşamdan koparıyor. Okullar, bu halleriyle her bakımdan çocukları halsiz bırakıyor. Okullar, bu halleriyle ne öğrenci ne de öğretmen için halden anlayan kurumlar değildir. Okullar, bu halleriyle insanın en kötü halini ortaya çıkaran merkezler konumundadır. İnsanın en iyi halini üretebilecek şekilde ve esasta her yönden kurgulanıp yapılandırılması için uzun vadeli hayaller kurulmalıdır.
2- Öğretmenleri de rahat bırakalım, ek dersi kaldıralım, kursları kaldıralım, tabii öncesinde sınavları yıkmak lazım, öğrenciyi soyup soğana çeviren sınav kıskacını ve monotonluğunu... Öğretmenin ders yükünü azalttıktan sonra öğrencilerin ilgi, yetenek ve meraklarını test eden alanlarda onlara büyük görevler düşecektir. Bu büyük görevler,  dünyaya gelen canlıların yaşamdan nasiplenmesini esas almalı. İnsan, dünyada nasibi olan bir canlıdır. Ve bu nasip, insanın en iyi hallerine vesiledir.
3- Büyük görevleri üstlenen öğretmenlerimize hak ettiği maaşı verelim ve  bu işi memurluktan ayıran özelliğin adanmış ruhla yapılacağını  yaşama bağlanan o alanlarda öğretmenlerimizin görmesi için zaman, imkan ve fırsat tanıyalım. Öğretmenlerin gelişimi için dört duvar içine mahkumiyeti ve mecburiyeti değil, yaşam sahasında bir düzenin kurgusunu ve yapılandırılmasını düşünelim. Bunun altyapısını hazırlayalım. Uzun vadeli olacağı aşikar ama yarın bugünden kurulur.
4- Çocuklarımız yaşama bağlı öğrenme  alanlarında ilgi, yetenek ve meraklarını keşif yolculuğuna çıkarken deneme yanılma fırsatı, imkanı ve zamanı tanıyalım. İnanınız bu rahatlık çocukların da öğretmenlerin de gelişimi açısından çok önemli. Açılımı açısından da... Yoksa bu kapalılık bizi iflah etmez. Aksine imanımızı gevretir.
5- Toplum, bu rahatlık ortamında açılımını sağlarsa hem fiziki hem  zihni hem de ruhsal kapalılıklardan sıyrılacak ve kendisini baştan yaratacaktır. Yoksa toplumun başına örülen çoraplar,  insanlığına amborga koyarak onu ekosistem dışına çıkaracaktır. Bu ‘çıkış’ öngörüsü, dünyanın gidişatının bir çıkarımıdır.
6- Çocuklarımıza iyi öğretmenleri değil,  iyi gelen öğretmenleri arayıp bulalım. İyi öğretmen değil, iyi gelen öğretmen çocuklarımızı kabuğundan çıkaracaktır. Zira iyi öğretmen sınava, iyi gelen öğretmen yaşama hazırlar. Unutmayınız ki yaşamdan nasibini almış canlılar, ekosistemin şu anda en büyük ihtiyacıdır.
7- Bencilliğin, arsızlığın darboğazında insanlığını hissetmeyen canlılara,  yapay alanlar dar gelecektir. Ve bu alanlar onları kendilerine asla getiremeyecektir. Unutmayınız kendiliğinde  de canlının ta kendisi vardır.
Canlılığını hissetmeyen, yaşayamayan bir insan,  kendisinden nasipsizse bu insana sınavları vesile kılarak hangi unvan verirseniz verin
İNSANLIĞINI tadamaz.
Saygılar...
Yusuf SEVİNGEN