eleme olsun diye sınavları sefer eylediler
çocuklarımızın önüne...

ve bu çocuklar
sınavlarla sefere çıktılar
dört duvar arasında konuşlandılar
ve test kitaplarına karşı boyun eğdirdiler
başlarını, ellerini, dirseklerini...

konuşlandıkları yerde
önlerine önlerine
kale gibi test kitaplarını yığıp durdular habire
didiklediler test kitabı sahifelerini
doğrular kale çıkıntısı oldu
yanlışlar kale girintisi
yanlışı çok olanın
kalesi işgal edildi
hayalleri ise işgal edenlerin ganimetiydi
hayalleri çalındı
ama
bedenleri salıverildi
hayalleri çalınmış bedenler gibi üzgünlerdi
halbuki ne düzgün çocuklar idi
hemen hemen hepsi...

bu seferin kaybedeni çoktu
kazananı çok az
bu seferden dönen yoktu
bedenden gayrı
o da hiç işe yaramadı
çünkü
hayalsiz beden
yaşayan ölüydü
yalnız
ölü bedeni dirilten bir İsa idi
hayalleri için beklentileri...

ve hayalleri çalınanlardan bazıları
bedenleriyle hayallerini aradı
kurtarıcı bir mesih beklentisi içinde
gelin görün ki
bu sefer de
Yahya Kemal’in ‘‘Sessiz Gemi’’sindeki
şu dize kendilerini karşıladı:
‘‘(...) Bir çok seneler geçti, dönen yok seferinden.’’...

enselerinde boza pişirenler
şimdi de
enselerini karartmıştı...

HAYALLERİ ASLA GELMEYECEKTİ
ZİRA KAN KAYBI DEĞİL,
SINAV KAYBINDAN ÇOKTAN KAYBEDİLMİŞTİ...

Saygılarımla...

Yusuf Sevingen