Biliyorsunuz.

Eski zamanlarda birleştirilmiş sınıflar vardı.

Şimdi de var gerçi.

Bu sınıflarda 1, 2, 3, 4 ve 5. sınıflar hep birlikte okurdu. O zamanlar 4+4+4 sistemi yoktu. Zorunlu eğitim süresi de 12 yıl değildi.

Şimdi ise 1, 2, 3 ve 4.sınıflar bir arada...

Tabii bazı yerlerde...

Herkes birleştirilmiş sınıflardan dertliydi o zamanlar.

Şimdi de öyle aslında.

Ama şimdilerde taşımalı eğitim uygulaması ile birleştirilmiş sınıf uygulaması azaltıldı.

Ama bu sefer de çocuklar köylerinden ve evlerinden uzakta okullara taşınarak okullu olmaktalar.

Sosyalleşiyorlar vs...

Söküğü dikiyoruz, başka yerden sökük çıkıyor işte.

Eğitimi idare ediyoruz ya önemli olan bu.

Aileden al pırıl pırıl, topluma at bir çöp gibi.

Aileden al enerjik, topluma kat sönük.

Sorgulanması lazım hem de hemen.

Konumuz bu değil aslında.

Konumuz: Sıkıştırılmış Eğitim

Tevhiditedrisat ile çıktık yola, Köy Enstitüleri ile baş koyduk çağı yakalamaya ve çığır açmaya, ama demokrasi ile bir ileri iki geri gittik geldik, yine demokrasi ile eğitim yolunda çizdik zikzaklar ve bir türlü gelemedik sadede ve sadeleşmeye eğitim yolunda.

Şöyle eğitim ortamına bir göz gezdirelim.

Göreceklerimiz hep sıkışmışlıklarımız.

Adeta sıkıştırılmış eğitim içindeyiz.

Daralıyoruz.

Boğuluyoruz.

Bakınız, neler göreceksiniz:

Öğretmen adaylarını atanamayan olarak...

Vazifede olan öğretmenleri, sözleşmeli uygulaması ile aileden uzak...

Vazifede olan bir başka öğretmen grubunu ekonomik, sosyal ve psikolojik sıkıntılar içinde...

Yöneticileri iç-dış baskılar darboğazında...

Öğrencileri ise kendilerini kuşatan fiziki ve beşeri tüm şartlar ve durumlar girdabında...

Eğitim ortamımız SIKIŞTIRILMIŞ konumda ya da modda görüldüğü üzere.

Var mı bu ortamı, AÇACAK konuma ya da moda getirecek bir devrimsel irade?

Bir bakın çocukların eğitim ortamlarına:

Sıralar, sıkıştırıyor.
Masalar, sıkıştırıyor.
Sınıf duvarları, sıkıştırıyor.
Bahçe duvarları sıkıştırıyor.
Müfredat, sıkıştırıyor.
Zaman, sıkıştırıyor.
Notlar, sıkıştırıyor.
Sınavlar, sıkıştırıyor.
Üzerimize üzerimize gelen bir eğitim ortamında sıkışıp kendimize konumumuza uygun yolu bulmaya çalışıyoruz. Ne kadar özgürüz? Ne kadar açılabiliriz? Bunlar tartışılır. Kendimize değil, -mış gibiye yolculuğumuz...

Ve bu yolculukta çocuklarımız fiziken ve zihnen sıkıştırılıyor.
Açık doğal zekaları sıkıştırıla sıkıştırıla yapay zeka oluyorlar.
Robottan farksız yani.
Robotlar yakın zamanda hayata girince bu çocukların farkı ne olacak onlardan?
Ne zaman doğal zeka özgürlüğe adım atacak?
Ne zaman, ne zaman, ne zaman...
Zaman geçiyor efendiler!

Not: Çıkmazımız da açmazımız da bu kördüğüm, bu sıkışmışlık. Çöz çözebilirsen...

Saygılar...

Yusuf SEVİNGEN