Konuşma ya da söz söyleme veyahut kalem kullanarak bunu ifa etme özgürlüğü çok kıymetlidir.

İfade özgürlüğü, haksızlıklara karşı susan dilsiz şeytan olmamak için bulunmaz Hint kumaşıdır.

-Herhangi bir siyasetçi bulunmaz Hint kumaşı değildir-

Bir şiirden, bir cümleden, bir resimden, bir konuşmadan kıl kapmak bu çağda bize yakışmaz bence.

Hele hele değişik biçimlerde kendini ifade edenlere karşı savaş/harp cephesi oluşturmak gerçekten akıl sır erdirilebilecek bir olay olarak görülemez.

Bazılarınız bu tavrım karşısında cephe alabilir. Hiç sorun yok. Yeter ki savaş cephesi açmasın. Zira savaş cephesi olunca düşmanlaştırma işin içine giriyor. Ben, nefret etmek istemiyorum. Çünkü nefret insan için bir ağırlıktır. Bu ağırlık ile dünyada yaşamak istemiyorum.

Savaş cepheleri oluşturulunca birbirimizi de doğal olarak anlamakta güçlük çekiyoruz. Çünkü birbirimize yakınlaşamıyoruz. Birbirimizden çok uzağız çok...

Hem de nasıl!..

Bakınız Can Yücel ne diyor:

‘‘En uzak mesafe ne Afrika'dır

Ne Çin,

Ne Hindistan,
Ne seyyareler,

Ne yıldızlar geceleri ışıldayan...
En uzak mesafe iki kafa arasındaki mesafedir birbirini
anlamayan.....’’

Denize düşüp yılana sarılmamak için birbirlerine sarılarak yani dayanışma göstererek kendilerini ifade etme arayışları içinde olan bireylere karşı çıkmayınız. Bir gün sizin için de ifade etme ve ifade ederken dayanışma gösterme çok lazım olabilir. Bu hakkınızın gelecekte muhafazası için bugün bu hakka var gücünüle sahip çıkmanız gerekiyor. Yoksa ifade hakkı hak görülmeyecek sizlere. Yani bugün, kendilerini ifade eden insanların bu hallerine karşı durdunuz. Onların ifadelerini kabul etmediğinizi, onları suçlayarak ifade ettiniz ki bu hal bence hiç kimsenin ifade özgürlüğünü teminat altına alamaz. Bu iyi olmayan hal ile öyle bir hal ki her an her ifadeyi suçlayabilir.

İfade özgürlüğü, cüzi iradenin kulanımı açısından da çok değerlidir.

İfade özgürlüğü, haksızlıklar karşısında insanı susturmayarak haksızlığa karşı mücadelelerde yakıt işlevi görmiş olur.

Bu bakımdan ifade özgürlüğü asla sınırlanamaz. Dikkat buyurun, sınırlanamaz diyorum.

Sınırlandırdığınız an yarın güç el değiştirdiği an gücün kıl kaptığı cümleler sizlerin ağzından çıktığında tepenizde yine bir polisi, bir savcıyı, bir hakimi görebilirsiniz. Türkiye’nin siyasi tarihine bir bakınız ve bugün tepe tepe söz söylüyorum diye düşünmeyiniz. İfade özgürlüğünüzü teminat altında görmeyiniz.

Bugün tepe tepe sözcükleri kullanırsınız yarın sözcükleriniz tepelenir. Kendinizi ifade edeceğiniz sözcük kalmamıştır ya sansüre ya da otosansüre takılmıştır.

Sadede geleyim, ifade özgürlüğüne herkes sahip çıksın, Türkiye koşullarında yarın neyin olacağı belli olmaz. İfade özgürlüğüne sınır kapıları koymayalım. İnsanlar, bir sözcüğünü içinde, diğer sözcüğünü dilinin ucunda tutmasın. Aziz Nesin diyor ya: ‘‘Şarkılar var, benim şarkılarım, söyletmezler, içimde kalır.’’ Herkes sözünü ve şarkısını söyeyebilsin, hiç kimsenin sözü ve şarkısı içinde kalmasın. Aziz Nesin’in yaşadığı Türkiye’nin hali ile şimdiki Türkiye’nin hali örtüşmesin artık. Yemin ederim, bık-tık.

İfadelerimize yanlış diyelim, çirkin diyelim, bunları lanetleyelim ama ifadeleri gözaltı ve cezaevi boyutuna taşımayalım. Taşıdığımız an bilin ki kendi ifadelerimize de sıkıyoruz demektir. Sözcükleri öldürmeyin, sözcükleri sindirmeyin, bırakın herkes konuşabilsin. İnsanın kendini ifadesi, onu rahatlatır ve bence temel ihtiyaçtır.

Saygılarımla...

Yusuf SEVİNGEN