Bir şiir ile izah edeyim o zaman:

Sınavlarla yakıyorsunuz
minikleri
küçükleri
gençleri
bilumum
insanı...

ateş parçası
dediklerimizin
hayallari
saman alevi
oluyor
ve
kül olup savruluyor
sistem rüzgarı
onları önüne katıp nereye götürürse artık...

sınavlarınız var ya sınavlarınız
onların
ateş gibi parlayan gözlerini korkutuyor
nasıl korku dolu ise mübarek
hayalleri
oldu mu şimdi
heyula...

minikler
okula ilgileri
okula sevgileri
ile
geliyor
arşınlıyor da arşınlıyor
ilgi
yetenek bazında
dönüm dönüm...

ama
bir türlü
ilgisini de
yeteneğini de
sevgisini de
göremiyor
alternatifleri çok az zaten
sistemin sabrı da yok ki
deneyip yanılsın
kendi kendine öğrensin
dudak payı bile bırakmamış
mübarekler
nihayet
bizim oğlanın
dönüp dönüp okuduğu gibi okuduğunu
fark ediyor
ve
bir baltaya sap olan bulutlar üzerinde görüyor kendini...

ateş parçaları
kül
oluyorlar
böyle
böyle
ve
cam gibi gözleri
köreliyor
hem de göz göre göre...

efendiler
böyle
olmuyor
olmuyor
olmuyor
işte
kör göze parmak mı gerek?

su akıp
yolunu bulacakken
o suyun önüne
öyle çıktınız ki
su
taş kesildi...

Taşını sıkıp
suyunu çıkarmaya çalışıyorsunuz
ama
nafile...

Gerçi
taşını sıkıp suyunu çıkardığınız
azınlık ise
kendi lansmanınız...

üzerine
bir bardak soğuk su
için
çoğunluğun
mübarekler!

ÇIKMAZ SOKAKLARINIZDA
ÇOCUKLARA
SUSAM SOKAĞINI
OYNATMANIZ
DA
CABASI...

Keşke
küçüğün
çıkmaz sokaktan çıkması için
bir büyüğün
olsa bir
ÇABASI...

sınavlarla
çıkmaz sokaklarda
yaktığınız
çocukları
susam sokağında oynatıyorsunuz ya
çevir kazı yanmasın halüsinasyonu işte...

Saygılarımla...

Yusuf SEVİNGEN