Geçip de karşıma öyle
Pis pis sırıtma hayat
Ben sana yenilmedim aslında
Yenilmek de istemedim

Sevdiklerimdi bana diz çöktüren
Ne senin önünde ne de huzurunda
Doğrulamadım, doğrultmadılar
O yüzden kalkamadım

Şimdi sus artık konuşma
Güneşini çek üzerimden
Gözlerimi alıyor, uyuyamıyorum
Ve sustur şu başımda öten kuşları

Sessizlik ve sensizlik...
Huzura ihtiyacım var biraz
Ebedi bir huzur düşlüyorum
Sonsuz bir uykuya hasretim

Ve asla ama asla sevinme
İlk rauntta nakavt ettim diye
İkinci raunt Azrail ile
Haydi! Zamanı geldi artık

Ertelemenin anlamı yok
Hazırım artık yüzleşmeye
Korkmak mı, yenilmek mi?
Yenilenin canı cehenneme

Elveda dostlarım
Elveda hayat
Elveda sevdiklerim
Elveda elveda...

Selçuk Tütak

(şiir alıntıdır)