Kamuajans.com - Bir kız düşünün babası yanında olan ama varlığını hiçbir zaman hissettirmeyen. Çok zordur mutlu bir anını onunla paylaşamaması, üzgün olduğunda gidip başını omzuna yaslayamaması, güzel bir kelime duyamaması. Ne kadar içini acıtsa da belli edemez bunu çünkü; bilir değişen bir şey olmayacağını.
Çok şey istemez bir kız, sevsin sevgisini her daim göstersin, düştüğünde ilk o koşsun, sarılsın, buradayım kızım desin, güven versin. Biraz da olsa şımartılmak ister bir kız. Tabi bazı babalara bu bile çok gelir. Farkına varmazlar kızlarında derin bir yara bıraktıklarını. Kaç yaşına gelirse gelsin canı acır bir kızın, yolda güle oynaya veya sarmaş dolaş yürüyen bir baba-kız gördüğünde gözleri dolarak bakar o manzaraya. Babası olup yanında olmayan biri anlar ancak bu duyguyu.
Babasız büyüyen bir kız baştan eksik başlamıştır hayata. Ama şöyle bir gerçek vardır ki; daha güçlüdür babasız bir kız. Neden mi ? Her düştüğünde kendi kalkmıştır ayağa, mutluluğunda ve üzüntüsünde görmemiştir hiç babasını yanında, başı sıkıştığında onu aramak bile gelmiyordur aklına, kokusunu bile bilmiyordur belki. Bunlar git gide güçlü yapar bir kızı. Babasının karşısında dik durma isteği olur, bir nevi kendini gösterme çabası. Sizce de zor değil midir babasının ağzından çıkacak içten bir “ kızım “ kelimesini hiç duymamış olmak ? Hele ki duyma şansı varken bile duyamıyor olmak.
Babasının prensesi olarak büyümeyen kızlar bilir isteklerinin bir gülüşle veya surat asmayla gerçekleşmeyeceğini, sevgisinin karşılıksız da olabileceğini. Onların saçının teline zarar gelse dünyayı yakacak babaları olmadığı için kendi kendilerini korumayı ve savunmayı iyi bilirler. Farkındadırlar çünkü düştüklerinde onları kaldıracak güçlü kolların olmadığını.
Güvenmez babasız büyüyen bir kız. Bilir insanların bencil olabileceğini, inanmaz her seni seviyorum diyene. Gün gelince herkesin çekip gidebileceğini öğrenmiştir o. Tüm bunları bilmesine rağmen karşılaştığı her erkekte baba şefkatini arar babasız büyüyen bir kız...
Ayşin Uğur