Sen büyüdükçe korkuları artar zincir tutucuların. Korkarlar senden, yapabileceğin ani bir hareketten. Sıkı sıkıya yapışırlar zincirlere. Sen zinciri düşünme diye canını yakarlar. Kimi zaman bomba olur patlar başkentinde kimi zaman bir çocuk görürsün bir düğünde ve kınalı eller düşer acılar içinde yerlere. Bazen adı darbe olur bazen Beşiktaş'ta bir patlama. Bazen özgürlük der adına bazen yapar işini din adına. Ama hep kan vardır, kandan beslenir bu canavar bu oyunda. Ve yıl dönerken gece daha bir karanlık olunca aynı oyunun aşağılık başka bir figüranı, halaya, horona, neşeye, umuda, mutluluğa zincir vurur!!! Tanıdıktır failler, bak işte küçükken sana zincir vuran aynı pis eller... <br />
<br type="_moz" />
Korkarlar büyümenden.<br />
<br type="_moz" />
Kopmalıdır zincirler...<br />
<br type="_moz" />
Söz bitti bugün.... Yeniye dair dualar ederken yazmaya değer ne kaldı ki bugün? Karanlıktı gece kapkaranlık, sanki hiç güneş doğmayacaktı ama hangi gece karanlık kalmıştı ki olmamıştı sabah? Ve işte içimde yeniden bir pırıltı yeniden bir ışık. Çünkü bir söz geldi aklıma bir söz!<br />
<br type="_moz" />
"Önce, ilk önce sükût vardı. Sözler değil, yazılar değil sükût ve o Allah ki sükûtun içindeki sessizlikte gizdi." O, hep sükût-u yalnızlığımızda daha yakın olmadı mı bize? Ve şimdi Sükût vakti. Ama öyle zincire bağlı bir sükût değil. Ayrılmamak için, ayrışmamak için, güç bulup güç vermek için, umudun bitip tükenmediğini, iri olmanın diri olmanın büyük olmanın kolay olmadığını anlamak için, sükût vakti şimdi. Kırmamak incinmemek için tüm gücünle çığlık çığlığa sükût vakti ...<br />
<br type="_moz" />
O zincirler kopacak ve bunu millet yapacak. O zincirler kopacak.... Biz bir oldukça, oyunu anlayıp oyuna gelmedikçe kopacak. İlim uğruna, bilim uğruna, din uğruna cehalete karşı cihad ettikçe, asıl davanın kardeşlik olduğunu bildikçe, hak yolunda inançla hedefe yürüdükçe, o zincirler kopacak.<br />
<br type="_moz" />
Milletim, Anadolu'mun güzel insanları, sen evet sana sesleniyorum, ırkı, dini, mezhebi ayrılmaksızın, öteki olmaksızın sen, milletim, gün ayrılık zamanı değil, gün birlik olma zamanı, hataları affetme zamanı. Fakat ihaneti asla çünkü ihanet umutları yok eden bir virüs, bir habis, bir kanser hücresi...<br />
<br type="_moz" />
Neden hedef olduğunu anladığın zaman, neden sesinin gür çıkması gerektiğini hissettiğinde, uzaklardan gelen yardım çığlıklarını duyduğunda, yeter artık sizden korkmuyorum, başaramayacaksınız diye haykırdığında ve yeryüzünde neden var olduğunu anladığında, "O zincirler kopacak"...
-------------------------
Mehmet Âkif ERSOY'dan " Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak" şiirinden;
Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş...
Sesler de: 'Vatan tehlikedeymiş... Batıyormuş! '
Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da yapışsam demiyor bir tarafından!
Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.
Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar...
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var.
Feryâd ile kurtulması me'mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
'İş bitti... Sebâtın sonu yoktur! ' deme, yılma.
Ey millet-i merhûme, sakın ye'se kapılma.
-------------------------
....dedim ya "O zincirler kopacak." <br />
<br />
Mehmet UĞURELLİ<br />
<a href="http://www.boldhaber.com/">boldhaber.com</a>