Aklın esaretinden kurtulmuş bir güzel insandı. Bilmem kaç defa görüştük, sarıldık, hasbihal ettik. Kendince Gönüllü Korumalık yapar, yarenlik ederdi bize. Tok gönüllü idi. Öyle her verileni de kabul etmezdi…
Tayinimiz çıktığında uğurlamaya gelmişti. Kendince kızdı, azarladı bizi. Gözleri dolmuştu. Öyle bir sarılmıştı ki yüreğinin sıcağı yakmıştı içimizi.
Duyduk ki Rahmet-i Rahman’a kavuşmak için yolculuğa çıkmış bugün. Ah be Ahmet abi. Ne diyebilirim ki? Rabbim seni cennetinde haşretsin inşallah.
Bir güzel insana veda, Bir güzel insana feda…