Blanche Monnier, 1 Mart 1849'da Fransa'nın Poitiers kentinde doğdu. Toplumda saygı duyulan, asil kökenli zengin bir aileye mensuptu.
1874 yılında, 25 yaşındayken genç bir avukata delicesine aşık oldu ancak alt sınıftan olan annesi, kızının beş parasız bir avukatla asla evlenemeyeceği için ona her şekilde karşı çıktı.
Blanche annesinin şikayetlerini görmezden geldi ve bir anlık öfkeyle annesi onu evlerinin çatı katındaki karanlık, küçük bir odaya kilitledi. Kısa süre sonra kaybolduğu bildirildi ancak kimse onu bulamadı.
Evlenmek istediği avukat 1885'te beklenmedik bir şekilde öldü. Ama Blanche Monnier 25 yıl boyunca o karanlık odada kalacaktı.
Sonunda, 23 Mayıs 1901'de Paris Başsavcısı, aşağıdakileri bildiren isimsiz bir mektup aldı: “Sayın Başsavcı: Sizi son derece ciddi bir olayla ilgili bilgilendirmekten onur duyuyorum. Madam Monnier'in evine kapanmış, yarı aç, yirmi beş yıl boyunca kokuşmuş bir çöp kutusunda, kısacası onunla aynı pislik içinde yaşayan bir kız kurusından bahsediyorum."
Polis daha sonra evde arama yaptı ve sonunda kadını buldu. Olayı anlatan bir polis memurunun ifadesi şöyle: “Talihsiz kadın çürümüş bir hasır şiltenin üzerinde tamamen çıplak yatıyordu. Çevresinde dışkı, et parçaları, sebze, balık ve çürük ekmek parçalarından oluşan bir tür kabuk oluşmuştu... Hava o kadar solunamayacak kadar kötüydü ki, odadan yayılan koku o kadar kötüydü ki, burada kalmamız imkansızdı. Soruşturmamıza devam etmek için daha uzun süre var.
Annesi tutuklandı, ancak 15 gün sonra kalp krizi geçirerek ve evinin önünde öfkeli bir insan kalabalığı gördükten sonra adaleti sağlamak istediği için öldü. Blanche Monnier hastaneye kaldırıldıktan sonra akıl hastanesine yatırıldı, ancak ne yazık ki hasar çoktan oluşmuştu ve onarılamazdı.
25 yıldan fazla bir süre boyunca çok kötü ve karanlık koşullarda kilitli kaldı ve tüm bu süre boyunca güneş ışığı görmemişti. Bu nedenle şizofreni, anoreksiya nervoza, korofili vb. gibi çok sayıda zihinsel sorun geliştirdi. Hayatının geri kalanını, 13 Ekim 1913'te Fransa'nın Blois kentindeki son ölümüne kadar bir akıl hastanesinde bu şekilde yaşayarak geçirdi.