Bir canlı öldüğünde çevresiyle karbon alışverişinin durduğunu ve radyoaktif bozunuma geçtikçe içerdiği karbon miktarının azalmaya başladığını varsaydılar. Yani canlı bir vücuttan alınan bir numunedeki karbon oranı ölçülerek, vücudun öldüğü yaklaşık tarih hesaplanabilirdi.
1960 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü aldı. Sonuçları Aralık 1949'da Science dergisinde yayınlandı ; burada deneyciler, sonuçlarının karbon içeren malzemelerin doğru yaşını belirlemenin mümkün olabileceğini ima ettiği yorumunu yaptılar ve bu yönteme radyokarbon tarihleme adını verdiler.
Bu yayından kısa bir süre sonra dünya çapındaki üniversiteler radyokarbon tarihleme laboratuvarları kurmaya başladı ve 1950'lerin sonuna gelindiğinde bu yöntem arkeoloji alanında bir karbon devrimi getirdi çünkü bölgesel ve kıtasal sınırlar ile tarih öncesi zamanın tarihlendirilmesinde daha doğru bir ölçek sağlıyor. Bu deneysel teknik kesinlikle inanılmaz sonuçlar doğurdu.